Współczesny obraz rozmieszczenia ludności i gospodarki wynika przede wszystkim z cech środowiska naturalnego, takich jak: rzeźba terenu, budowa geologiczna (lokalizacja złóż surowców mineralnych), klimat i roślinność. Fakt, że od Europy i Azji Amerykę Południową oddzielały oceany, sprzyjał izolacji i brakowi kontaktów między mieszkańcami tych części świata, a ich spotkanie doprowadziło do wyniszczenia ludności tubylczej – Indian, przez przybyszów z Europy. Człowiek w Ameryce Południowej pojawił się prawdopodobnie u schyłku plejstocenu, w kilku falach migracyjnych, między 46 000 a 16 000 lat temu. Ci pierwsi migranci pod względem genetycznym stali się przodkami prawie wszystkich późniejszych rodzimych populacji amerykańskich. Kolejne fale migrantów napłynęły do Ameryki między 14 000 a 12 000 lat temu oraz ok. 9000 lat temu, lecz w przeciwieństwie do starszych fal migracyjnych do Ameryki Południowej nigdy nie dotarli. Wszystkie plemiona nomadów przybyły do Ameryki z Azji przez obszar dzisiejszej Cieśniny Beringa, która w plejstocenie stanowiła szeroki na 1500 km pomost lądowy nazywany w literaturze Beringią.